سرطان سینه شایع ترین نوع سرطان در میان زنان است. بر اساس آمار WCRF (World Cancer Research Fund) در سال 2020 در حدود 8.7 میلیون مورد جدید ابتلا به سرطان از زنان گزارش شده است. از این مقدار در حدود 2.3 میلیون نفر به سرطان سینه مبتلا هستند. به این معنی که در حدود 26% از موارد جدید ابتلا به سرطان در زنان به سرطان سینه اختصاص دارد.
آلودگی هوا و تاثیر بر سرطان سینه
آلودگی هوا از مهم ترین عوامل ابتلا به سرطان ریه است و از سوی IARC (International Agency for Research on Cancer) در گروه 1 عوامل سرطان زا دسته بندی شده است. آلاینده های هوا از ترکیبی از مواد شامل، PAH ها (Polycyclic Aromatic Hydrocarbons)، فلزات و بنزن تشکیل می شوند. این مواد می توانند به صورت عوامل سرطان زا یا اختلال گر غدد درونی عمل کنند و در نتیجه با سرطان زایی سینه مرتبط باشند.
بر اساس نتایج مقاله چاپ شده در نشریه معتبر National center of biotechnology informations توسط الکساندرا وایت و همکارانش، با اندازه گیری مایع سینه نشان داده شده است که ذرات آلاینده موجود در هوا می توانند به بافت سینه نفوذ کنند. از بین ترکیبات آلاینده، PAH ها مورد مطالعه ترین مواد هستند، محصول جانبی احتراق سوخت ها فسیلی که توانایی پیوند دادن با DNA و تشکیل توده در بافت سینه را دارند. هر دو PAH ها و ترکیبات فلزی دارای خواص استروژنیک هستند و با اکسیدزایی بافت ها باعث اعمال تنش اکسیداتیو (Oxidative stress) و ایجاد تومور های پستانی می شوند. همچنین نشان داده شده است که ذرات معلق (PM) با دارا بودن خواص استروژنیک و آسیب به DNA امکان ایجاد بافت سرطانی در سینه را دارا هستند.
اثر ذرات آلاینده بر سرطان سینه
ذرات معلق (PM)
ذرات معلق ترکیبی از ذرات بسیار ریز و قطرات مایع هستند که در هوا پراکنده می شوند. دسته بندی این ذرات بر اساس اندازه آن هاست. بیشترین ذرات قابل اندازه گیری ذرات PM10 هستند. این ذرات قابل تنفس قطری کمتر از دارند. ذرات PM2.5 ذرات قابل تنفس با قطری کمتر از و USPs که ذرات بسیار ریز هستند و قطری کمتر از دارند.
در مطالعه گروهی انجام شده توسط کرین ردینگ و همکاران، اثر ذرات معلق بر خطر سرطان سینه بررسی شده است. در این پژوهش 1749 مورد از زنان با سابقه ی سرطان سینه خانوادگی به مدت 5 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. بر طبق نتایج هیچ کدام از سطوح PM10 یا PM2.5 تاثیر شدیدی بر خطر ابتلا به این سرطان نداشتند.
نیتروژن اکسید NOx
اکسید نیتروژن (NOx) بیانگر مجموع انباشتگی NO2 و NO حاصل از فرآیند های احتراقی است. سطوح NO2 به عنوان شاخص آلودگی های مرتبط با ترافیک در نظر گرفته می شود و می تواند نماینده حضور دیگر عوامل آلودگی مرتبط با ترافیک، مانند PAH باشد. در مطالعات زیست محیطی همبستگی میان سطوح NO2 و خطر ابتلا به سرطان سینه نشان داده شده است.
در سال های 2008 تا 2011 پژوهشی جمعی توسط مارک گولدبرگ و همکارانش، به منظور بررسی اثر قرارگیری در معرض سطوح بالای NO2 و سرطان سینه پسا قاعدگی انجام شده است. بر اساس نتایج ارائه شده، با افزایش 3.75 ppb در سطوح NO2 ، میزان نسبت احتمال (OR) ابتلا به سرطان سینه به 1.13 افزایش می یابد.
به این ترتیب نتایج پژوهش های انجام شده نشان می دهد که NO2 به عنوان آلاینده احتراقی، اثر قابل ملاحظه ای بر سرطان زایی سینه دارد. در مقابل مدارک کمی در خصوص اثر ذرات معلق (PM) بر سرطان سینه وجود دارد. همچنین علاوه بر NO2، بر طبق مطالعات انجام شده قرارگیری در معرض سطوح بالای PAH (دیگر آلاینده ای احتراقی) خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد.